Spondilolisteza se odnosi na stanje gde postoji iskliznuće kičmenog pršljena u odnosu na donji susedni kičmeni pršljen. Najčešće se ovaj termin odnosi na anterospondilolistezu, odnosno, pomeranje kičmenog pršljena unapred u odnosu na donji kičmeni pršljeni.

Isto tako imamo i retrolistezu koja predstavlja klizanje kičmenog pršljena unazad u odnosu na donji kičmeni pršljen i lateralnu spondilolistezu koja se odnosi na klizanje kičmenog pršljena lateralno i njegovo rotiranje, što se može desiti, na primer, kod teških slučajeva skolioze.

Govorićemo o najčešćem tipu spondilolisteze, a to je -anterospondilolisteza.

Najčešće nastaje između S1 i L5 i L5 i L4 kičmenog pršljena.

Može biti urođena (na primer, kongentialne anomalije na facetima) i stečena.

Stečena spondilolisteza najčešće nastaje u lumbalnom i cervikalnom delu kičmenog stuba.

Može da nastane usled neke traume (kod mlađih osoba u sportu, kod odraslih to mogu biti traume usled ponavljajućih mikrotrauma), degeneracije (promena na facetnim zglobovima, ligamentima, tetivama ili mišićima oko pršljena), zatim usled spondilolize (separacije pars articularis-a od pršljenskog tela) ili neke drugog metaboličkog poremećaja.

Spondilolistezu možemo podeliti prema promeru iskliznuća pršljena na četiri stepena:

• I stepen - 25% iskliznuća pršljenskog tela u odnosu na drugo pršljensko telo 
• II stepen - 25-50% iskliznuća
• III stepen - 50-75% iskliznuća
• IV stepen - 75-100% iskliznuća, odnosno, do momenta kada zadnja ivica donjeg pršljenskog tela pređe prednju ivicu donjeg pršljenskog tela

U zavisnosti u kom delu kičmenog stuba nastane spondilolisteza, koji je stepen u pitanju i koje su strukture (koji nervni korenovi ili deo kičmene moždine) zahvaćene, takva će biti i simptomatologija.

Trnjenje, gubitak senzibiliteta ili slabost u jednoj ilil obe noge, gubitak funkcije creva i bešike, bol u leđima ili zadnjici tokom hoda, rotacije ili ekstenzije kičme, uz nalaze na radiografiji, CT ili magnetnoj rezonansi, potvrđuje dijagnozu spondilolisteze.

Lečenje može biti konzervativno i hirurško. U konzervativno lečenje spadaju epiduralne injekcije i fizikalna terapija, a hirurškom lečenju se pribegava u vrlo teškim stadijumima gde je cilj da se hirurški otkloni pritisak na ugrožene strukture i tako se smanje tegobe.

Fizikalna terapija podrazumeva obezboljivanje metodama relaksacije i aparaturne fizikalne terapije, kao i vežbe jačanja i istezanja mišića u svrhu stabilizacije kičmenog stuba i povećanja obima pokreta, a nekada i nošenje midera, kao i edukacija pacijenta o ergonomskim merama i ponašanjem u skladu sa problemom koji ima.

Za posetioce portala PPNS: Do naše sledeće objave, ukoliko imate neko pitanje o spondilolistezi ili uopšte iz oblasti fizioterapije - javite nam se koristeći kontakt-formu portala PPNS ili pošaljite komentar ispod članka. Odgovorićemo sa zadovoljstvom.