Bahrudin Kaletović je rođen 1971. godine u Tuzli. Postao je poznat široj jugoslavenskoj javnosti u jeku sukoba u SR Sloveniji 1991 godine. U trenutku sukoba u SR Sloveniji Bahrudin je bio na odsluženju redovnog vojnog roka u Karlovcu, te je kao desetar 306. lakog artiljerijskog puka PVO 10. korpusa JNA - Zagreb bio odaslan u SR Sloveniju.
U ranim satima 27. 6. 1991 godine 306. laki artiljerijski puk PVO je prešao slovensku granicu kod Metlike, da bi odmah potom bio napadnut od pripadnika Teritorijalne odbrane (TO) SR Slovenije. Novinar Jutela Ivica Puljić je intervjuirao Bahrudina na liniji vatre na Krakovskem Gozdu dok je ležeći u šumi držao položaj. Taj dvominutni intervju, a i sam Bahrudin, su ušli u kolektivno sećanje svih pripadnika jugoslovenskih naroda koji su te večeri gledali Jutelov prilog. Bahrudin je kao desetar bio zadužen za tri mlada vojnika (Marko Bojanić 1971. godište, Fahir Imamović 1972. godište i Florim Kasumi 1971. godište) koji su u vojsku tek bili stigli. Nažalost, sva trojica su poginula tokom tog sukoba. Sam Bahrudin je par dana kasnije bio zarobiljen od pripadnika slovenačke TO.
Prema rečima njegova strica, prema Bahrudinu su se u zarobljeništvu dobro odnosili. Nešto kasnije, Bahrudin i preostali zarobljeni regruti (vojnici) su dobili civilnu odeću i pušteni su svojim kućama. Posle nekoliko dana odmora u rodnoj Tuzli, Bahrudin i ostali tuzlanski regruti su dobili pozive da se jave u JNA kako bi doslužili ostatak vojnog roka. Bahrudin je bio odaslan u Đakovo gde je služio ostatak vojnog roka kao deo 17. korpusa JNA - Tuzla. U Đakovu je bio u vojničkom orkestru. Bahrudin je i u Đakovu bio zarobljen, sa celom svojom jedinicom, nakon što se rat u Hrvatskoj rasplamsao, iako kao član vojničkog orkestra nije bio na samoj liniji fronta u Hrvatskoj. Posle je bio pušten na slobodu. Bahrudin se konačno "skinuo" iz JNA 29. 11. 1991. godine, na Dan Republike koja tada više nije postojala.
Na početku rata u Bosni i Hercegovini Bahrudin se prijavio u rezervni policijski sastav. Prema vlastitom svedočanstvu tokom rata u Bosni i Hercegovini je bio vezista, često na prvoj liniji fronta gde je video pravi pakao. Demobilisan je po završetku rata 24. 4. 1996. godine.
Bahrudin se oženio 1993. godine. Iz tog braka mu se rodila kći Esmeralda i sin Damir. Sanjao je da će biti muzičar i svirao je gitaru. Bahrudin je u vremenu nakon jugoslovenskih ratova svirao sa svojom grupom u Zagrebu. Poginuo u saobraćajnoj nesreći 1998. godine kada je posetio Tuzlu da vidi porodicu, tj. novorođenog sina.
Komentara: 0