PRELEPA PRIČA O DIKENSU KOJU MOŽETE NAĆI I KAO VEŽBU NA POSEBNOM KANALU JEZIČKE MREŽE VERBALISTI U OKVIRU NASTAVNE PLATFORME ZA UČENJE ENGLESKOG JEZIKA ENGLISH ATTACK!
Ovaj predlog nam je poslala Milena Živković iz Novog Sada. Bravo Milena, odličan izbor!
Postani i ti urednik ili filmski reditelj i kaži koji insert iz filma, video klip ili muzički spot na engleskom jeziku želiš da uvrstimo u nastavni program. Najbolje predloge ćemo objaviti na portalu English Attack! kao multimedijalni materijal za učenje engleskog jezika. Pišite nam na urednik@verbalisti.org – za više informacija klikni ovde. Probaj English Attack! ovde
Priča o Čarlsu Dikensu
U nastavku teksta donosimo izvanredno animiranu priču o Čarlsu Dikensu (Charles Dickens) koju potpisuje BBC. To je priča o jednom od najvećih britanskih pisaca u 19. veku i uticajnom glasu protiv društvenih nepravdi u viktorijansko doba.
Iako pisac viktorijanske ere, Dikensov rad prevazilazi vremenske, jezičke i kulturne granice. Njegovo pisanje nastavlja da inspiriše film, televiziju, umetnost, književnost, umetnike i akademike savremenog doba.
Dikens je bio pisac koji je poznavao moć reči i fikcije u izražavanju nada i snova, strahova i frustracija životom koji živimo, u našim srcima i umovima i u našim odnosima sa drugima.
Biografija Čarlsa Dikensa(koja prati animiranu priču BBC-ija na engleskom jeziku)
Rođen je kao drugo od osmoro dece Džona Dikensa službenika u Ministarstvu mornarice, i Elizabete Dikens. Kada mu je bilo dve godine, porodica se iz Portsmuta – gde je Dikens rođen – preselila u London.
Prekretnica u Dikensovom životu bio je odlazak njegovog oca u zatvor zbog dugova. Da bi izdržavao porodicu, Čarls, kome je bilo 12 godina, bio je prinuđen da prekine školovanje i radi u skladištu paste za cipele, što je ostavilo dubokog traga na njega. Tu se iz prve ruke upoznao sa siromaštvom i postao najvatreniji i najuticajniji glasnogovornik radničke klase svoga vremena. Slike zatvora i izgubljenog, potlačenog ili zbunjenog deteta – ponavljale su se u mnogim njegovim romanima.
Nekoliko meseci kasnije, Dikensov otac je pušten iz zatvora, pa mu je dozvoljeno da nastavi školovanje. Sa 15 godina okončao je formalno obrazovanje i zaposlio se kao šegrt u jednoj advokatskoj kancelariji, a noću je učio stenografiju. Od 1830. godine radio je kao stenograf u sudu, a kasnije kao skupštinski i novinski izveštač.
Od 1833. počeo je da piše kratke priče i eseje za časopise. Prva njegova priča “Večera u Popular-voku”, objavljena je u “Mantli magazinu” (Monthly magazine). Sledeće godine uzeo je pseudonim Boz, po kome se ubrzo pročuo. Dikensova prva knjiga, zbirka priča pod naslovom “Bozove crtice” objavljena je 1836. godine.
Prodao ju je za 150 funti, da bi autorska prava za nju kasnije otkupio za 11 puta višu cenu. Iste godine oženio se sa Ketrin Hogart (Catherine Hogarth), ćerkom urednika “Ivning kronikla” (the Evening Chronicle). Dobili su desetoro dece pre nego što su se rastali 1858. godine.
Iako je Dikensova osnovna profesija bila romanopisac, nastavio je da se bavi novinarstvom do kraja života, uređujući Dejli njuz (the Daily News) i još nekoliko listova. Ove novinarske veze su mu omogućile izdavanje njegovih dela već na početku karijere.
“Pikvikov klub”, koji je najpre objavljivan u nastavcima u štampi tokom 1836. i 1837. a potom kao knjiga, postalo je jedno od najpopularnijih štiva svoga vremena. Nakon ovog uspeha, Dikens je postao profesionalni pisac, stvarajuci sve složenija dela velikom brzinom: “Olivera Tvista” (1837-39), “Nikolasa Niklbija” (1838-39), “Staru prodavnicu retkosti” i “Barnabi Radža”, kao dela iz serije Gospodar Hamfrijev sat (1840-41), koji su svi objavljeni kao mesečni nastavaci pre nego što su pretočeni u knjige.
Sa svojom suprugom, Dikens je 1842. godine posetio Sjedinjene Države i Kanadu, nakon čega su nastale njegove kontroverzne “Američke beleške” i poslužilo je kao osnova za pojedine epizode “Martina Cazlvita”. Uskoro zatim sledi niz od pet božićnih knjiga, među njima i “Božićna pesma”. Kratko je živeo u Italiji (1844) i Švajcarskoj (1846). Nakon toga, Dikens je nastavio da niže uspehe s s delima poput “Dombej i sin”, u osnovi autobiografskim “Davidom Koperfildom”, “Sumornom kućom”, “Teškim vremenima”, “Malom Dorit”, i “Velikim očekivanjima”.
Popularnost mu je omogućila da 1856. kupi Geds Hil Plejs, imanje kome se od detinjstva divio. Dve godine kasnije je počeo s plaćenim javnim nastupima na kojima je čitao svoja dela, koji su bili veoma popularni. Ukupno 400 puta se pojavio u javnosti.
Tokom poslednjih godina života, Dikens je dodatno narušio svoje rovito zdravlje mnogobrojnim javnim nastupima. Tokom govora 1869. godine, kolabirao je sa znacima blagog moždanog udara. Povukao se u Geds Hil i počeo da radi na knjizi “Edvin Drud”, koju nije završio.
Čarls Dikens je umro u svojoj kući 9. juna 1870. godine. Uprkos svojoj želji da bude sahranjen u ročesterskoj Katedrali, sahranjen je u Pesničkom kutku Vestminsterske opatije. Na njegovoj grobnici piše:
“Saosećao je sa siromašnima, napaćenima i potlačenima; njegovom smrću svet je izgubio jednog od najvećih engleskih pisaca”.
Sa više od 300 filmova i televizijskih adaptacija baziranih na njegovim delima, moglo bi se reći da je omiljeni filmski romanopisac.
Međutim, samo nekoliko filmskih adaptacija je uspelo da se izbori sa svim izazovima iz Dikensovih knjiga – uglavnom je fokus na karakterima koje je opisao, a ne na društvenoj kritici koja ga je učinila tako važnom ličnošću.
Komentara: 0