Jedan je od četvorice slavnih srpskih vojvoda. Nikada se nije postideo svog skromnog, seljačkog, porekla. I u najtežim i u najslavnijim danima srpskog vojevanja u Prvom svetskom ratu komandovao je Prvom armijom. Oslobodio je Beograd 1. novembra 1918. godine. Odbio je milost okupatora 1941. godine, ali doživeo je da ga nova vlast posle Drugog svetskog rata ponizi i pokuša da gurne u zaborav.
Medija centar “Odbrana” objavio knjigu Božidara Jovovića “Vojvoda Petar Bojović između pohvale i pokude”. Na sasvim nov način autor u delu govori o životu, ratničkom putu i zaslugama čuvenog vojskovođe
Nastavlja se traganje za ostacima zaostavštine vojvode Petra Bojovića, iz njegove 46 godina duge vojne karijere. Čudni putevi nestanka svedočanstava o životu
Uzleti i stradalaštva slavnih vojvoda Radomira Putnika i Petra Bojovića. Sudbine vojnika čiji su životi povezani sa istorijom Srbije. Putnik saznao od blagajnika da je smenjen. Bojović taljigama prebačen na Novo groblje
...Neposredno po završenim manevrima major Bojović je premešten za komandanta IV gardijskog bataljona. „U celji [...] kraljevskog priznanja prema zaslugama stečenim za kralja i otadžbinu“ odlikovan je Ordenom Takovskog krsta V reda (1894). U Kragujevcu je ostao na dužnosti pune dve godine. Bio je „za trupnu i za administrativnu službu vrlo upotrebljiv, jer zakone, pravila i propise zna vrlo dobro i primenjuje ih dobro“. Na manevrima Dunavske i Šumadijske divizije početkom oktobra 1895. godine komandovao je IV gardijskim aktivnim pešadijskim pukom. Komandant šumadijskog pešadijskog puka, potpukovnik Bogdan Damnjanović, zabeležio je:“ Bataljonom komanduje vrlo dobro, a u miru i ratu mogao bi komandovati i pukom. Opšte spreme vrlo dobre. Vojnički teorno spreman vrlo dobro.“
Major Petar Bojović je u Kragujevcu upoznao Milevu Jovanović. Venčali su se u kragujevačkoj Sabornoj crkvi 4. juna 1893. godine. Sa njom je imao šestoro dece: sinove Božidara (1894-1962), Vojislava (1895-1915), Dobrosava (1898-1971) i Radoslava (1904-1906) i ćerke Jelicu (1896-1955) i Radu (1900-1959).
Petar Bojović je iz Kragujevca premešten oktobra 1896. godine za načelnika štaba Timočke divizijske oblasti...
...Uoči Drugog svetskog rata, aprila 1941. godine, imenovan je za pomoćnika Vrhovnog komandanta. Posle aprilskog poraza jugoslovenske kraljevske vojske vratio se u Beograd. U svom domu, u ulici Trnskoj broj 25, dočekao je oslobođenje Beograda. Umro je potpuno zaboravljen, 19. januara 1945. godine, usred neviđene ravnodušnosti za jedno herojsko doba.
Komentara: 0