Prva monografska studija o Đorđu Ivačkoviću – slikaru koji je pola veka bio prisutan na pariskoj i jugoslovenskoj likovnoj sceni i o čijem stvaralaštvu su pisali ugledni francuski likovni kritičari i teoretičari umetnosti – predstavljala je složen izdavački poduhvat koji je u svom nastanku nosio veliku odgovornost i očekivanja.
Nakon uspešne saradnje na izložbi koja mu je priređena u Galeriji „Rima“ 2011. godine, rekapitulirajući svoj umetnički put sa distance od preko dvadeset godina, Ivačković je bio spreman da zajedno započnemo ovu ambizioznu izdavačku zamisao. Prilikom susreta u Parizu i Beogradu, u ateljeima punim slika, razgovarali smo o njegovim počecima u svetu slikarstva, beogradskim studentskim danima i upoznavanju sa apstraktnom umetnošću, dolasku u Grad svetlosti i pariskoj likovnoj sceni, izložbama i galerijama koje su presudno uticale na njegov umetnički put... Iz ovih dijaloga nazirali su se prvi obrisi knjige sa njegovim imenom. Zato, kada je sasvim nenadano Ivačković preminuo u Parizu, ta vest je ostavila potpuno zatečene sve nas koji smo očekivali da će monografija biti zajednički angažman i stalni povod za nove razgovore i duga uživanja u njegovim slikama. Ivačkovićevi najbliži preuzeli su na sebe teret saradnje sa autorima i izdavačem i širom otvorili vrata umetnikove zaostavštine. Pored velikog broja neizlaganih radova iz svih perioda njegovog stvaralaštva Ivačković je iza sebe ostavio i ogromnu bibliografsku i foto-dokumentaciju od neprocenjivog značaja. Usledila su istraživanja likovnog i dokumentarnog materijala, koja su, u sećanju na Ivačkovića, iznedrila prvu sveobuhvatnu studiju o njegovom delu i njemu kao umetniku.
Pred Vama je knjiga koja sa jedne strane nastoji da podseti na istorijske pozicije koje Ivačković nedvosmisleno već zauzima, ali i da pruži uvid u malo poznate činjenice koje doprinose novom tumačenju i razumevanju njegovog stvaralaštva, a samim tim i pružaju mogućnost za preispitivanje njegove uloge u umetničkim kontekstima između Pariza i Beograda tokom druge polovine XX veka.
Uz veliku zahvalnost svim svojim saradnicima, Galerija „Rima“ s ponosom predaje sudu javnosti prvu monografiju o Ivačkoviću – beskompromisnoj stvaralačkoj ličnosti i iskrenom posvećeniku slikarstva apstrakcije.
Aleksandar Milojević Galerija „Rima“
BIOGRAFIJA
Rođen u Horgošu (1930), Ivačković je završio Mešovitu gimnaziju u Novom Sadu (1948) i Arhitektonski fakultet u Beogradu (1955). Od detinjstva je svirao klavir i bio muzički obrazovan, a tokom studija njegovo interesovanje u sferi muzike okreće se ka džezu koji će čitavog života ostati njegova velika ljubav. Pored muzike Ivačković je pokazivao sklonost ka likovnim umetnostima a susret sa apstraktnim francuskim i američkim slikarstvom na izložbama u Beogradu tokom pedesetih godina XX veka presudno će uticati na njegovo umetničko opredeljenje. Nakon završetka studija i odsluženja vojnog roka (1956) odlučuje da se posveti slikarstvu kao svom životnom pozivu, te putuje po Evropi kako bi se upoznao sa savremenim tendencijama u likovnim umetnostima (Italija 1957, Nemačka 1959). Krajem 1961. godine iz Beograda se trajno seli u Pariz gde će nastati njegov gotovo celokupan stvaralački opus.
Javno predstavljanje svog slikarstva Ivačković započinje u Francuskoj 1962, a već naredne godine priređuje svoju prvu samostalnu izložbu u Parizu. Učešće na IV Međunarodnom bijenalu mladih umetnika u Parizu (1965) donosi mu široko priznanje u francuskoj sredini, kao i prvi susret jugoslovenske stručne javnosti sa njegovim slikarstvom. Od 1967. godine počinje da izlaže u Jugoslaviji, a svoju prvu samostalnu izložbu u rodnoj zemlji priređuje 1971. godine u Beogradu. Tokom sedamdesetih godina XX veka, paralelno sa izlagačkom aktivnošću u Francuskoj, Ivačković učestvuje na najznačajnijim likovnim smotrama u Jugoslaviji, njegove slike ulaze u zbirku Muzeja savremene umetnosti u Beogradu i postaju deo putujućih izložbi kojima se Jugoslavija predstavlja u svetu. Osma i deveta decenija XX veka su period Ivačkovićeve stvaralačke zrelosti kada najviše slika, izlaže na francuskim Salonima i sarađuje sa privatnim pariskim galerijama. O njemu pišu ugledni francuski likovni kritičari poput Budaja, Pole Gotje, Kabana, Šalimoa, Tasea i drugih.
Od sredine devedesetih godina Ivačković sve ređe izlaže i manje slika. Poslednju samostalnu izložbu u Parizu održava 1997. godine a usled opštih nepovoljnih okolnosti koje su zadesile Srbiju nakon raspada Jugoslavije u rodnoj zemlji neće izlagati sve do 2009. godine. Poslednju samostalnu izložbu priredio je u Galeriji „Rima“, u Kragujevcu 2011. godine preminuo je u Parizu 13. jula 2012.
Pripremile: Gordana Vučković i Jasmina Marković Narodna biblioteka "Vuk Karadžić" - Zavičajno odeljenje Obrada: Portal PPNS
Komentara: 0